Wat betekent dat eigenlijk, het lichaam in? Zijn we niet altijd al aanwezig in ons lichaam? Waarom is daar iets extra's voor nodig? 

 

Misschien herken je het wel, dat je een gevoel in je onderbuik negeert, dat je te lang rondloopt met een pijntje of dat je je soms akelig voelt zonder dat je precies weet waarom of waardoor. Misschien slaap je al een tijdje slecht, ben je vaak somber, of herken je je juist in het ervaren van veel twijfel, geen keuzes kunnen maken, niet weten wat je wilt, het moeilijk vinden om grenzen aan te geven, vaak en snel uitgeput zijn of altijd maar stress ervaren.   

 

Om in dit soort situaties je oor in je lichaam te luister te leggen, vraagt best wat moed. Luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft, kan een confrontatie zijn met spanning, verkramping, fysieke pijn, pijnlijke emoties, ruminerende gedachten, misschien zelfs moeilijke beelden of een algeheel gevoel van niet levendig aanwezig te zijn. Het kan dan juist veel fijner voelen om weg te bewegen van je lichaam en naar afleiding te zoeken. En het kan soms ook gemakkelijker zijn om met woorden, beredeneringen en rationaliseringen naar oplossingen te zoeken. 

 

Ik heb in 2009 te maken gehad met een ernstige slaapstoornis die het resultaat was van een angststoornis. Deze periode heeft een enorme impact gehad op mijn leven. Nooit eerder voelde ik mij zo verloren en wanhopig en nooit eerder had ik het gevoel dat het nooit meer goed zou komen met me. De oplopende stress hield mijn lichaam en geest wakker en alert. Het werd een vicieuze cirkel die ik niet kon doorbreken, simpelweg omdat ik de vaardigheden om aanwezig te zijn en te blijven, niet had. Ook had ik geen idee wat er nu werkelijk aan de hand was en wat er op fysiologisch niveau gebeurde. Ik had geen flauw idee hoe mijn zenuwstelsel werkte en dat ik daar rechtstreeks mee in dialoog kon gaan.

 

Een ding herinner ik mij wel zeer scherp: Ik kon mij niet meer ontspannen, ik sliep niet meer en ik voelde mij diep wanhopig, verloren en uitzichtloos. 

 

Als ik terugkijk naar mijn helingsproces, dan onderscheid ik 4 componenten die mij hebben geholpen: 

 

1. Veilig het lichaam in - met yoga, feldenkrais, somatics, qigong, tai chi > bewust wording van lichaamssensaties, onderscheid leren maken tussen ontspanning en verkramping, overmatige inspanning en moeiteloosheid en stabiliteit en gefragmenteerdheid. Ervaren van plezier en gemak, gronding en kracht, aanwezigheid en verbinding. Weer een gevoel van regie ervaren.   

2. Verblijven met wat is - met yoga nidra en mindfulness meditatie > de paniekaanval uitzitten, sensaties benoemen, afstand kunnen nemen, een innerlijke houding van vriendelijkheid, geduld en compassie laten opbloeien, geduld ervaren en een grenzeloos respect en bewondering voor de wilde en rijke binnenwereld ontwikkelen. En ook: weer tot diepe ontspanning komen. 

3. Een getuige hebben - met vrienden, familie, diverse therapeuten en met mensen op retraites > delen, voelen, onderzoeken, verkennen en lachen. Soms met woorden, soms enkel doordat iemand aanwezig was.  

4. Literatuur, lezen - publicaties van traumadeskundigen, publicaties met een wetenschappelijke, spirituele en/of filosofische focus, teksten, gedichten > lezen biedt een theoretisch kader, lezen prikkelt, verleidt, daagt uit, lezen verrast, verbaast en leidt tot omdenken, lezen geeft nieuwe kennis en inzichten en lezen biedt mij ontspanning en rust.   

 

Deze vier componenten heb ik vertaald in lichaamswerkwerk waar ik enorm veel energie van krijg: 

1. Somatische yoga - met volle aandacht (mindful) bewegen vanuit het voelen, in groepsles en soms ook in een coachingssessie  

2. (iRest) yoga nidra & mindfulness - zijn met wat is, gronden en ontspannen, vaak ook de basis voor een coachingssessie   

3. Lichaamsgerichte coaching - samen onderzoeken wat jouw lichaam je te vertellen heeft (lees meer over coaching)